De conciërge is de hoofdingang van de site. In de veranda kan je als bezoekers ontdekken hoe de adel en de majesteit in die tijd leefden en de toren van Enghien ontdekten.
Een ophaalbrug brengt u naar deze uitgebreide vierhoek, lengte 400 voet en breedte 300 voet, omgeven door grachten.
- Slottoren (Toren van Enghien)
- Poorttorens
- Wachterstoren
- Grondvesten van de westelijke waltoren
- Gastentoren ("Gespleten toren" genoemd
- Noordelijke waltoren
- Bakkerij
- Keukentoren
- Wapenzaal
- Kapel
- Vleugel Anne van Lotharingen
Van beide poorttorens blijft heden ten dage enkel de benedenverdieping met dakterras over. Elke toren heeft een tongewelf, een schouw en schietgaten. In de rechter poorttoren bevindt zich een boomstam die destijds het metselwerk deed barsten, getuige van een trieste periode. Aan de buitenkant van dezelfde toren kan men nog een hechtingspunt zien van de ophaalbrug. Een ijzeren hekken in Lodewijk XVI stijl sloot het voorplein af.
Bleef vanaf de XVIIe eeuw beperkt tot twee verdiepingen. Op het gelijkvloers zijn de sluitstenen van het gewelf versierd met het wapenschild van de familie Enghien. Een wenteltrap, in een veelhoekige traptoren, leidt naar het hogere verdiep. De gang die toegang verschafte tot de rondeweg is tot op heden nog duidelijk te zien.
De 2 zalen zijn voorzien van een permanente tentoonstelling, in perfecte harmonie met het begouw, een statig fort van de XII tot de XX eeuw, uitgegroeid tot een hoogtepunt van de regio Mons.
Op de benedenverdieping : de beroemde windhanen en stutten waaronder Chanoine Puissant, om hen te redden, geschonken aan de stad in 1930. Ze werden teruggestuurd naar het kasteel.
Op de 1e verdieping bevindt zich een set van wapens en wapenuitrustingen, evenals meubels uit de XVI en XVII eeuw uit de collecties van Kanunnik Puissant.
“Gespleten toren” genoemd. De dikte van zijn muren, 2,50m, liet toe overeind te blijven niettegenstaande de enorme barsten. Plafonds en tussenplafonds zijn ingevallen, wat ons nu toelaat vier prachtige schouwen te zien. Een netwerk, van in de dikke muren ingebouwde gewelfde gangen, verschafte toegang tot de andere verdiepingen.
Het metselwerk in baksteen is aan de buitenkant met een zandstenen laag bedekt. Het gelijkvloers omvat een gerestaureerde mooie gotische zaal waarvan het gewelf door twee kruisbogen in kalksteen wordt gedragen. De versierde draagstenen hebben sluitstenen waarin het wapenschild weergegeven wordt van de familie Enghien. Een wenteltrap leidt naar de woonkamer van de hertogen, alsook naar de ziekenzaal waar de gekwetste jonge prins verzorgd werd door Ambroise Paré
Deze kapel, gewijd aan Johannes de Doper, werd reeds vermeld vanaf 1370. Drie boogvormige vensters zorge voor het nodige daglicht. Het gewelf met kruisbogen, die steunen op de ingebouwde zuilen, is in witte zandsteen, met nerven in blauwe hardsteen. De gewelfsleutel van de eerste kruising dragt het wapenschild van de Enghiens. Deze van de tweede kruising is beschildert met het wapenschild van de Croÿ's. Links van de ingang is er een console, spijtig genoeg beschadigd, dat een liggende man voorstelt.
Het booggewelf in hardsteen, aan de kant van de gotische zaal, behoort tot de oorspronkelijke walmuur. Deze vertoont nog enkele treden van de voormalige rondweg. De houten schoren, die de (nu verdwenen) stoere eiken balken ondersteunden, zijn nu tentoongesteld in de wachterstoren. Deze zware eiken stukken van 1,50m hoog zijn gesculpteerd met de wapenschilden van de Croÿ’s en aanverwante families.
De vleugel van Anne van Lotharingen bevindt zich voor het ogenblik in een erg bouwvallige staat.
Deze toren, meestal “Toren van Enghien” genoemd, werd opgetrokken volgens een achthoekig plan. De eerste drie verdiepingen dateren uit de XIVe eeuw. Terwijl het vierde gedeelte uit de eigenlijke “bulbe” bestaat. Het omringende terras werd dikker gebouwd om te kunnen weerstaan aan zwaardere kanonnen. De balustrade die er omheen liep is nu verdwenen. De bulbe, het symbolisch element van het domein dateert uit de 17e eeuw.
